Sayfada saygiyla göze çarpsin diye
komuslar fotografi bas köseye.
Izmir’de, Kordon’da, Memetleri teftis.
Vakit ögle, hava sicak, gün uzun belli.
Önde Amerikan pasasi kafayi dikmis
ve sirmali sapkasinda eli
kasap biçagi gibi parliyor keskin, genis
ve küfredip sesini duyuyorum
topragima tokat gibi inen adimlarinin.
Türk pasasi on bes adim geride.
Yüzünü göremiyorum, gölgeli.
Belki alismis,
belki utaniyor, belki öfkeli.
Memetlere bakiyorum :
Disleri kenetli, gözleri karanlik,
gözleri dikilmis yere.
Saniyorum yakindir, bir daha çikmayacaklar
Izmir’de, Kordonboyu’nda böyle teftislere…
1962
Nazım Hikmet Ran